15 listopada w 2010 roku w życie weszła nowelizacja ustawy o zakazie palenia jak można w skrócie powiedzieć. Całkowita nazwa ustawy to:
„Ustawa o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych (Dz.U. 1996 nr10 poz. 55, zm. Dz.U. 2010 nr 81 poz. 529)”
Celem tej nowelizacji jest zaostrzenie i rozszerzenie obszarów objętych zakazem palenia, ujednoliceniem sankcji za nieprzestrzeganie zakazu palenia, ponadto wprowadza ona nowe również po raz pierwszy nowa definicję „palarni” do obiegu.
Rozszerzenie to polega na określeniu miejsc gdzie wprowadzono zakaz palenia i tak zakaz obowiązuje:
1) na terenie przedsiębiorst podmiotów opieki zdrowotnej i w pomieszczeniach innych obiektów, w których są udzielane świadczenia zdrowotne,
2) na terenie jednostek organizacyjnych systemu oświaty, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, i jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, o których mowa w przepisach o pomocy społecznej,
3) na terenie uczelni,
4) w pomieszczeniach zakładów pracy innych niż wymienione w pkt 1 i 2,
5) w pomieszczeniach obiektów kultury i wypoczynku do użytku publicznego,
6) w lokalach gastronomiczno-rozrywkowych,
7) w środkach pasażerskiego transportu publicznego i obiektach służących obsłudze podróżnych,
8. na przystankach komunikacji publicznej,
9) w pomieszczeniach obiektów sportowych,
10) w ogólnodostępnych miejscach przeznaczonych do zabaw dzieci,
11) w innych pomieszczeniach dostępnych do użytku publicznego.
(art. 5 ust. 1)
Przesłaniem ustawy zmieniającej, jest zwiększenie ochrony osób niepalących, przed narażeniem na bierne palenie, ale podstawą do egzekwowania tego zapisu jest umieszczenie przez pracodawcę „informacji o zakazie palenia tytoniu” w postaci oznaczenia słownego i graficznego w obiektach lub na terenie zakładu (art. 5 ust. 1a).
5 ust. 1a.
Właściciel lub zarządzający obiektem lub środkiem transportu, w którym obowiązuje zakaz palenia wyrobów tytoniowych, umieści w widocznych miejscach odpowiednie oznaczenia słowne i graficzne informujące o zakazie palenia wyrobów tytoniowych na danym terenie lub środku transportu, zwane dalej „informacją o zakazie palenia tytoniu”.
Jednak w ustawie pozostawiono możliwość pracodawcy pójścia na rękę pracownikom i utworzenia palarni w pewnych wyszczególnionych miejscach określonych w ustawie (art. 5a ust. 1-4), pozostawione to zostało dobrowolności pracodawcy, zatem w obecnych przepisach jest to prawem a nie obowiązkiem pracodawcy. Aczkolwiek w rozporządzeniu ogólne przepisy BHP istnieje zapis iż palarnia to pomieszczenie higieniczno sanitarne a takie należy zapewnić pracownikom. [2] (§ 2 ust.2, §111), oparty o kodeks pracy który jednak mówi o urządzeniach sanitarnych [1] (Kp. Art. 233) co wg definicji nie koniecznie oznacza to pomieszczenie.
Art. 5a.
1. Właściciel lub zarządzający może wyłączyć spod zakazu określonego w art. 5 indywidualne pokoje w obiektach służących celom mieszkalnym.
2. Minister Obrony Narodowej, minister właściwy do spraw wewnętrznych i Minister Sprawiedliwości określą, w drodze rozporządzeń, szczegółowe warunki używania wyrobów tytoniowych na terenie podlegających im obiektów oraz środków przewozu osób, uwzględniając potrzebę zachowania
miejsc pracy, nauki i służby jako stref wolnych od dymu tytoniowego oraz ochrony niepalących przed dymem tytoniowym.
3. Właściciel lub zarządzający może wyznaczyć palarnię:
1) w domach pomocy społecznej lub domach spokojnej starości,
2) w hotelach,
3) w obiektach służących obsłudze podróżnych,
4) na terenie uczelni,
5) w pomieszczeniach zakładów pracy,
6) w lokalach gastronomiczno-rozrywkowych.
4. Właściciel lub zarządzający lokalem gastronomiczno-rozrywkowym z co najmniej dwoma pomieszczeniami przeznaczonymi do konsumpcji, może wyłączyć spod zakazu określonego w art. 5, zamknięte pomieszczenie konsumpcyjne, wyposażone w wentylację zapewniającą, aby dym tytoniowy nie przenikał do innych pomieszczeń.
W powyższy artykule nie jest wyszczególniony zakład opieki zdrowotnej udzielającej świadczeń zdrowotnych, ale dla odmiany jest wyszczególniony zakład pracy, można domniemać iż nie utworzy się palarni dla pacjentów i odwiedzających placówki zdrowotne, ale prawdopodobnie może być utworzona tylko za zgodą pracodawcy palarnia dla pracowników zakładu pracy a takim jest dla nich zakład opieki zdrowotnej.
[2] ropbhp.
§ 2. Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
2) _ „pomieszczeniach higienicznosanitarnych” – rozumie się przez to szatnie, umywalnie, pomieszczenia z natryskami, ustępy, palarnie, jadalnie z wyjątkiem stołówek, pomieszczenia do wypoczynku, pomieszczenia do ogrzewania się pracowników oraz pomieszczenia do prania, odkażania, suszenia i odpylania odzieży i obuwia roboczego oraz środków ochrony indywidualnej;
§ 111. 1. Pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom pomieszczenia i urządzenia higieniczno – sanitarne, których rodzaj, ilość i wielkość powinny być dostosowane do liczby zatrudnionych pracowników, stosowanych technologii i rodzajów pracy oraz warunków, w jakich ta praca jest wykonywana.
2. Wymagania dla pomieszczeń i urządzeń higieniczno – sanitarnych określa załącznik nr 3 do rozporządzenia.
Definicja – Urządzenie
Jest to przedmiot umożliwiający wykonanie określonego procesu, często stanowiący zespół połączonych ze sobą części stanowiących funkcjonalną całość, służący do określonych celów, np. do przetwarzania energii, wykonywania określonej pracy mechanicznej, przetwarzania informacji, mający określoną formę budowy w zależności od spełniających parametrów pracy i celu przeznaczenia.
Zaostrzenie
W ustawie również określono w sposób rygorystyczny odpowiedzialność za palenie wyrobów tytoniowych i spada ono na palącego jak i odpowiedzialność za przestrzeganie zakazu palenia w zakładzie i nie narażania niepalących na skutki bierne palenia, która spada na pracodawcę. Palący podlega karze mandatu do 500 zł w przypadku pracodawcy kara wynosi do 2000 zł, za brak informacji o zakazie palenia, ale odpowiedzialność może być rozszerzona o odpowiedzialność za pracownika palącego w miejscach zakazu w przypadku braki informacji o zakazie palenia. Taki mandat można otrzymać już od Państwowej Inspekcji Sanitarnej.
Art. 13.
1. Kto:
a) będąc właścicielem lub zarządzającym obiektem lub środkiem transportu, wbrew przepisom art. 5 ust. 1a, nie umieszcza informacji o zakazie palenia tytoniu podlega karze grzywny do 2 000 zł.
b) kto pali wyroby tytoniowe w miejscach objętych zakazami określonymi w art. 5 podlega karze grzywny do 500 zł.
3. W przypadkach określonych w ust. 1 i 2 orzekanie następuje w trybie przepisów
o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.

[1] – Kodeks Pracy
[2] – rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz.U. z 2003 nr 169 poz. 1650 ze zm) na podstawie art. 23715 § 1 K. p.