Sąd Najwyższy w uchwale z 10 stycznia 1979 r. (syg. akt. III PZP 19/78) uznał za wpadek przy pracy zdarzenie, w którym pracownica dźwigająca kartony w sklepie czyli wykonująca pracę, poroniła będąc w 2 miesiącu ciąży.
Sąd Najwyższy w orzeczeniu uznał, że poronienie jest następstwem wysiłku fizycznego w związku z wykonywaną pracą ponieważ wykonywała obowiązki pracownicze, aczkolwiek to ostanie nie jest to konieczne do uznania za wypadek przy pracy.
Sąd Najwyższy argementował iż zewnętrzną przyczyną sprawczą wypadku przy pracy może być każdy czynnik pochodzący spoza organizmu poszkodowanego, zdolny – w istniejących warunkach – wywołać szkodliwe skutki, w tym także pogorszyć stan zdrowia pracownika dotkniętego już schorzeniem samoistnym.
Uchwała SN w w/w sprawie